Zwerven over de Hoge Veluwe

Veluws zwerfpad nogmaals

Vandaag heb ik wederom een deel van het Veluws Zwerfpad gelopen, van Arnhem naar Otterlo. Een deel van deze wandeling heb ik al enkele malen afgelegd, want in Arnhem beginnen (tel ik snel) vier etappes van het Zwerfpad, en bovendien doet het Maarten van Rossumpad (niet de brommende Amerikanoloog maar een warlord uit vergangen tijden) Arnhem aan. Toch kreeg ik het bijna voor elkaar om mis te lopen, want bij zoveel paden moet je ook af en toe de juiste richting kiezen bij een T-, X- of andere splitsing. Uiteindelijk is alles goedgekomen.

Eerst nemen we Arnhem...

Arnhem toont zich van zijn groene zijde, alle VZwP-etappes naar de Veluwe lopen door het Sonsbeekpark, dat bijna ongemerkt overgaat in het Zijpepark. Oude molens, buitenverblijven en zelfs een kasteel (Zijpendaal) verblijden de blik van de wandelaar; maar ook het park zelf mag er zijn, een gelukkige combinatie van glooiende heuvels, waterloopjes en meertjes, grasvelden, bloemenpartijen en bosschages. Hier en daar wuift zelf het rijpe koren, een enkele dorsmachine verricht wat agrarische activiteiten.

Verder, Arnhem uit

Even later verlaat het pad de parken van Arnhem om het landgoed van Schaarsbergen aan te doen. Een mooi gebied met uitvoerige bossen, en die prachtige met bomen omgeven lanen die bij dit hete weer enige schaduw bieden. De zon speelt subtiel tussen de takken, en vult hier en daar een open plek in. Het ene na het andere doorkijkje dient zich aan, diepte verkregen door mooie constrastering tussen het duister gebladerte en de felle vlekken zonneschijn.

En de Hoge Veluwe op

Van eerdere wandelingen is mij het ruige-parkkarakter van de Hoge Veluwe bijgebleven; ik was nu verrast door de veelvoud aan verschillende landschappen, en door de manier waarop het autoverkeer in het park aan banden is gelegd. Slechts het vaag geraas, op de achtergrond, van de uiteindelijk niet heel ver verwijderde snelwegen verstoorde de illusie van 'terug naar de natuur'. Ik ben een paar paardrijders tegengekomen, en bij het oversteken van een enkel fietspad heb ik wat fietsers gezien. Ook die verdwenen weer in het landschap.

De hoge temperaturen en de al enkele weken durende droogte zorgden voor een bijzondere natuurervaring: ik rook die typerende droog-bos-geur, af en toe geurde de kamille me toe, soms ook gemaaid gras. Door de hitte werd het een behoorlijk zware tocht, de ruim anderhalve liter water verdween alras in mijn keelgat. Alleen op de wereld, nou ja, bijna dan.

Een bevriende relatie die er wat van weet heeft me recent uitgelegd dat ik de persoon op de foto altijd naar een landschap moet laten kijken, en dat dat landschap ook voor de bekijker van de foto zichtbaar moet zijn. Het hoofdpersoon gewoon in het midden... nou ja, dat zijn vakantiekiekjes. Toch maar een keer gedaan, met een eenzame boom en een niet erg uitnodigend bankje ervoor (recht in de zonneschijn, bij minstens 30 graden en geen wind).

Na enkele uren pal onder de brandende zon te hebben gewandeld kwam ik, genadig toeval, weer onder de bomen terecht. Het laatste deel van deze etappe doet ook een jeneverbessenbosje aan, loopt weer door het dennenbos, en neemt uiteindelijk het karakter aan van een cross-country: een slingerend pad over de kam van enkele lage heuvels. Even later verliet ik de Hoge Veluwe en stond ik in Otterlo... nog voor ik eraan dacht dat ik hier ook met een witte fiets naar Hoenderloo had kunnen fietsen. Nou ja, een andere keer dan.

Conclusie

Met de Hoge Veluwe kun je bijna niet mis gaan, het is altijd een schitterend, uitgestrekt en (tamelijk) verlaten gebied, echt een parel in de Veluwe. Natuurlijk geen grofwild gezien, daar was het nog veel te vroeg voor, en het gebied is zo groot dat een wild zwijn dat zijn privacy apprecieert gemakkelijk menselijk contact kan vermijden. Het landschap zelf moet het doen, en dat lukt schitterend. Ik kom terug als het regent.

Vandaag had ik het rijk bijna voor mezelf alleen, niet zo vreemd misschien omdat het eigenlijk wel erg warm was om te wandelen. Ergens halverwege de dorpspomp aandoen was er niet bij; ik meen dat het traject naar Hoenderloo langs het restaurant komt maar ik heb alleen droog stof gehapt. Ik ga dan ook nog even door met het in mijn keel gieten van additionele liters water, en zoek ook even de aftersun op.