De Kathedraal op de Woeste Gronden

Te voet over de Veluwe

Afgelopen zaterdag heb ik met Ineke een fikse wandeling gemaakt over de Veluwe. Dat prachtige gebied dat op veel plaatsen iets heeft van een onaangeharkte tuin en dan opeens in de wildernis overgaat blijft trekken, ook al moet ik er uitvoerige reizen per OV voor maken om er te komen. Een van die reizen, tram naar CS, trein naar Ede-Wageningen, bus naar Stroe, verder te voet, is bijna onmogelijk vanwege de 3 minuten overstaptijd op Ede-Wageningen. Dan moet je geluk hebben, achterin de trein zitten, en rennen... en dan nog. Mijn subtiele plan was om niet in Stroe te beginnen, maar om er te eindigen.

Waar blijven al die wandelaars?

Ik nam dus, allez, samen met Ineke natuurlijk, de bus naar Hoenderloo, en vertrok vandaar ruwweg richting Noorden. Veel van de LAWs doorkruisen of schampen aan de Veluwe, zodat we soms moesten opletten om niet abusievelijk op het Trekvogelpad of het Marskramerpad terecht te komen.

Wandelen dus, door ruime bossen, soms enkele honderden meters een laan tussen twee stoere rijen bomen volgens, soms over kronkelende paadjes of door meer open terrein. Het was een bijzonder fraaie dag, vrijwel windstil, en de temperatuur moet de 25 graden zijn overstegen; ik waardeerde de bomenrijen er des te meer om.

Het pad is redelijk goed aangegeven, zij het soms wat karig. Hier en daar loopt het op samen met het Marskramerpad, maar die marskramers hadden kennelijk niet zo'n angst voor een zonnesteek want ze liepen meer door open vlakten dan de Veluwse Zwervers. Juist op een van de open vlakten die we toch aandeden, de Hoog Buurlosche Heide, vertoonde Nederland zich op zijn mooist: een vallei omringd door hoger gelegen naald- en loofbossen, weids was het uitzicht en ruig de gang erdoor: een kleine savanne.

Aan het eind, bij Hoog Buurlo, de idyllische nederzetting met die schaapskooi waar ik een paar maanden terug (wandeling met Heleen) de verse lammetjes nog bij hun moeder zag liggen. Nu hadden de schapen vrijaf, de kooi was leeg.

Na enig gepuzzel raakten we even later toch de weg een beetje kwijt (aan de rand van de Hoog Buurlosche Heide). Oplossing: manoeuvreren naar een landmark, in dit geval, de Kathedraal van Kootwijk. Dit is een groot betonnen gebouw dat ooit de zendapparatuur bevatte waarmee het radiocontact met Nederlands-Indie werd onderhouden. Tegenwoordig is een deel van het landschap, het gebouw een beetje onverzorgd, maar nog steeds een stoer ding. De toren was, helaas, niet opengesteld.

Hierna zijn we verdergelopen over fietspad en, alweer, het Marskramerpad, naar Kootwijk. Dit is een rustiek dorpje dat vooral wordt gekenmerkt door een drie- of viertal uitspanningen waar de vermoeide en (vooral) oververhitte fietser en wandelaar soelaas vindt voor zijn aandoening. We aten er een hapje. Hierna verdergewandeld naar Stroe, en, merkwaardig fenomeen, we raakten halverwege alweer lichtelijk de weg kwijt. Toch liep het al heel wat gemakkelijker, bij dalende temperaturen en een zakkend zonnetje. Een langer stuk over een fietspad door de heide dat de juiste kant opliep, en presto, we eindigden (ook eens een keer) in Stroe.

Een half uurtje later ging de laatste bus naar Ede-Wageningen: pad regelmatig kwijtgeraakt maar missie geslaagd.

Veluwe niet zo bereikbaar

Een van de redenen dat het, ondanks het warme weer, toch erg rustig was op de heide en in het bos kan zijn dat de Veluwe niet zo goed bereikbaar is. Er liggen niet zoveel treinstations, en de duistere binnenlanden van deze streek zijn vrijwel van OV verstoken. Wat hadden we moeten doen als we die bus uit Stroe hadden gemist? Nouja, een BB wellicht, lopen was te ver geweest (20km). Met puzzelen en het combineren van delen wandel- en zwerfpaden (ook wel 'dwaalpaden') kom je toch een heel eind. Tot Stroe, welteverstaan.

Uiteindelijk

Het traject dat we gelopen hebben was nu, in de aanstormende zomer, behoorlijk warm en (dus) zwaar. Bij wat koeler weer is het een mooie dagwandeling. De Veluwe is Nederlands mooiste natuurgebied, zo eenvoudig is dat. Elke wandeling aldaar is een feest; en zo was het afgelopen zaterdag ook. Op naar meer gezwerf, desnoods gedwaal.